53. Typ Klasyczny #9 "Duma i uprzedzenie" Jane Austen

"Duma i uprzedzenie"

Jane Austen

tłumaczenie: Anna Przedpełska-Trzeciankowska
368 stron
Educational Oxford

Fabuła

Państwo Bennet mają pięć córek, którym muszą zapewnić bezpieczną przyszłość, najlepiej u boku dobrego męża, okazja by wyswatać panny nadarza się, gdy do sąsiadującej posiadłości wprowadza się młody, bogaty gentleman.

Recenzja

"Duma i uprzedzenie" to absolutna kwintesencja prozy Jane Austen, będąca najlepszą powieścią tej autorki do dziś zachwyca i stanowi inspirację dla wielu twórców.Jeśli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać to szybko musicie nadrobić te zaległości, może się okazać, że książka będzie jedną z tych, do której z radością będziecie powracać w przyszłości.

O co tak naprawdę chodzi w tej klasycznej powieści? Właśnie o to by wyjść za mąż.Można to uznać za dosyć płytki temat, traktujący rolę kobiety w dość jednoznaczny sposób, ale na uwadze trzeba mieć fakt, że w Anglii na przełomie XVIII i XIX w. prawo dziedziczenia było surowe i bezwzględne - majątek przypadał tylko męskiemu potomkowi, więc jedną z opcji by zapewnić stabilne życie córkom było jak najkorzystniej wydawać je za mąż. Do tej roli kobiety były przygotowywane i wokół tego celu toczyło się ich życie.

Jane Austen potraktowała ten temat w odpowiedni dla siebie sposób - z humorem, prześmiewczo, przekładając na karty powieści swoje celne spostrzeżenia, rysując całą fabułę lekko i z wdziękiem. Cała ta ironia nie przesłania nam jednak innego motywu - miłości, która rodzi się między głównymi bohaterami, nie jest to przy tym uczucie, które wydawałoby się pochopne czy niestałe, pojawia się tutaj dopiero z czasem, w miarę poznawania się postaci, stopniowo przechodząc przez kolejne fazy, od obojętności, przez fascynację do trwałego afektu. Jest naturalną konsekwencją wielu czynników, pokonuje zarówno dumę jak i wzajemne uprzedzenia.

Humor jest tutaj ogromnym plusem, dzięki temu nie mamy wrażenia, że cała historia jest ciężka i trywialna, powodów do uśmiechu mamy w powieści naprawdę bardzo dużo.Zawdzięczamy to oczywiście wspaniałemu, charakterystycznemu stylowi pisarki, ale też stworzonych przez nią postaci, które są prawdziwym, kolorowym wachlarzem przeróżnych postaw, charakterów i niezapomnianych sylwetek. Osobiście uwielbiam panią Bennet, jej brak ogłady, bezpośrednie zachowania i obsesyjna wręcz chęć wyswatania swoich córek, prowadzą do mnóstwa komicznych sytuacji. Dla przeciwwagi, jej mąż jest cyniczny, zdystansowany, co sprawia, że dialogi tej pary są naprawdę interesujące i napisane ze sporą dawką humoru.

Główni bohaterowie - Elizabeth Bennet i pan Darcy, może nie śmieszą, ale stanowią cudowne połączenie wdzięku i  inteligencji, po prostu nie da się ich nie lubić, czytając zaś książkę kibicuje się tej parze. Sceny z ich udziałem są już wręcz kultowe, jeśli można je tak nazwać, ciekawie opisane i intrygujące. Natomiast pan Darcy... no cóż... Jane Austen miała wyjątkową zręczność tworzenia postaci męskich, najbardziej zbliżonych do ideału, zaś ten mężczyzna to, ośmielam się stwierdzić, najdoskonalszy jej twór.

Urzekające w "Dumie i uprzedzeniu" są również opisy - wspaniały, ujmujący obraz sielskiego, spokojnego życia angielskiego ziemiaństwa, które kręciło się wokół spotkań, wystawnych bali, malowniczych spacerów. Życie określonych zachowań, norm obyczajowych, nieco sztywnych konwenansów, gdzie sztuka konwersacji i ogłady towarzyskiej musiała zostać opanowana do perfekcji. W przeciwnym razie narażano się na śmieszność i brak szacunku osób, wokół których się obracało.

Powstało kilka ekranizacji tego klasycznego dzieła - szczególnie polecam serial BBC, jak dla mnie idealnie odwzorowany, wspaniale nakręcony, idealnie oddaje ducha powieści, zaś aktorstwo jest tam na najwyższym poziomie. Dzięki niemu pan Darcy na zawsze będzie miał wygląd Colina Firtha, ale też inne postacie mają twarze tych, których miałam przyjemność podziwiać w serialu - żadna inna adaptacja nie dorównuje właśnie tej z 1995 r.

Ocena: 5/5