"Ósme życie.Tom II"
Nino Haratischwili
tłumaczenie: Urszula Poprawska
655 stron
655 stron
Fabuła
Dalsze losy rodziny Jaszi na tle dziejów powojennej Europy i komunistycznej rzeczywistości ZSRR, a przede wszystkim Gruzji.Historie kolejnych pokoleń kobiet, których przeznaczeniem nie jest szczęśliwe, spokojne życie, a ich związki i wzajemne relacje są burzliwe, pełne emocji.
Recenzja
Miałam przyjemność przeczytać tom I "Ósmego życia" kilka miesięcy temu i nie mogłam doczekać się kontynuacji, teraz, gdy jestem świeżo po lekturze drugiej części jestem zachwycona książką i wiem, że warto było czekać.Nino Haratischwili swoją epicką powieścią zachwyciła krytyków literackich i skradła serca czytelnikom, ponadto szerokiemu gronu odbiorców przybliżyła nie tylko spory kawał historii, ale także gruzińskiej duszy.
Myślę, że sukcesem pisarki jest znakomite wyważenie między tym, co historyczne, faktyczne, możliwe i realne, a tym, co zmyślone.Dodatkowo doprawione szczyptą czegoś niezwykle magicznego, mam tu na myśli ciążące fatum zaklęte w postaci filiżanki najdoskonalszej czekolady, której smak jest odurzający, jednak konsekwencje wypicia tej ambrozji mogą być nieuniknione i tragiczne.Nadaje to powieści nieco niesamowitości, ale w takiej dawce, która nikogo nie zrazi, wręcz przeciwnie, nadaje tragediom dziejącym się na kartach powieści magiczną otoczkę.
Nino Haratischwili przybliża czytelnikowi historię drugiej połowy XX w. - chronologicznie jest to czas zimnej wojny między ZSRR a Stanami Zjednoczonymi, aż do czasów bliższych naszej teraźniejszości, niezwykle burzliwy okres w dziejach, pełen napięć i konfliktów - jednak obserwujemy to wszystko z perspektywy mieszkańców Gruzji, panujących tam nastrojów, oczekiwań i związku z potężnym sąsiadem - Rosją.Podejrzewam, że dla wielu, tak jak i dla mnie było to pierwsze zetknięcie się z taką "wersją" historii, spojrzenie na różne, ważne wydarzenia pod innym kątem, poznanie, tego, co miało miejsce tak niedaleko, jest szalenie ciekawe.
Ogromną zaletą powieści są niezwykłe sylwetki bohaterów - od tych najważniejszych postaci, po te na dalszym planie, absolutnie wszyscy są tutaj ważni i intrygujący, ich przeżycia i doświadczenia przykuwają uwagę, ich los nie jest czytelnikowi obojętny.Chociaż narratorką jest Nica, cała rodzinna saga jest opowiedziana przez nią, dzięki strzępkom informacji buduje zawiłe, często bolesne dzieje rodziny Jaszi.Relacje i wzajemne stosunki są dotkliwie prawdziwe, widać to przede wszystkim w konflikcie między pokoleniami.Życie na przestrzeni wieku ogromnie się zmieniło, fakt ten pozostawia widoczny ślad w zachowaniach bohaterów, ich sposobie radzenia sobie (lub nie) z okrutną rzeczywistością.
Jeśli więc lubicie powieści, w których historia ma duży wpływ na fabułę, a postacie i ich losy przyciągają jak magnes, to mogę polecić Wam tę znakomitą książkę, gdzie ból, rozterki i ponure widmo klątwy mieszają się z nikłymi widokami na szczęśliwe życie, z nieśmiałą nadzieją na lepszy los.Nino Haratischwili uwiedzie Was swobodą snucia wspaniałych wątków, niezapomnianych i wiarygodnych, poruszających do głębi, uformowanych za pomocą pięknych słów.
Ocena: 5/5
Cała powieść zapowiada się interesująco, ale - tak szczerze - żeby ją przeczytać muszę poczekać na trzeci tom (by móc poznać całość od razu;) i na nadmiar wolnego czasu (w tym roku to już niemożliwe...)
OdpowiedzUsuń